“Literatuur heeft me vrijgemaakt, ik weet niet wat er met mij zou zijn gebeurd zonder”, begint Assita. “Toen ik jonger was, voelde mijn leven als een som van plichten. Als vrouw moet je het huishouden doen, genitale verminking ondergaan, een goede echtgenote zijn… Dat mijn broers een goede man moesten zijn, dat werd niet gezegd. Maar zo’n leven wou ik niet. Het was een opluchting om te lezen in de boeken van Simone de Beauvoir dat verlangen naar iets anders, perfect normaal is en zelfs haalbaar. Het heeft me de hoop gegeven om verder te zetten en mijn eigen dromen na te jagen.”